خیلی سخت و دردناکه بخاطر احساسی که به یکی داری، به خودت قول بدی و قید خیلی از آرزوهاتو بزنی..اونوقته که کلی حرف میشنوی از هر کس و ناکسی ولی فقط خودت وخدات میدونی چرا و به چه دلیل اون کارا روکردی...بعضی روزها اونقدر گم میشی که خودتم نمیدونی کی بودی و چی بودی..کاش میشد بین منطق و دلت،به حرف دلت گوش بدی اما باید پا بزاری رو دلت و بهترین تصمیم رو بگیری..ولی خودت میدونی شبا که میشه چقدر دلتنگش میشی..چقدر جای خالیش رو تو دلت حس میکنی..اما باید بپذیری و قبول کنی..قبول کنی که اون فقط تو دلت باشه و جدا شی ازش ..قبول کنی باید بسازی و بسوزی و دم نزنی..سخته ولی باید قبول کنی و بپذیری...لعنت به دوست داشتن هایی که بخاطر منطقت باید جداشی کاش قدرتی داشتم...